نقش کشاورزی دقیق در تامین امنیت غذایی

کشاورزی نقش مهمی در تامین امنیت غذایی ایفا میکند.بر اساس گزارش سازمان ملل متحد (UN) انتظار می‌رود که جمعیت کنونی جهان با 7.6 میلیارد نفر در سال 2030 به 8.6 میلیارد نفر، در سال 2050 به 9.8 میلیارد و در سال 2100 به 11.2 میلیارد نفر برسد.

این بدان معناست که طی یک دهه آینده یک میلیارد نفر اضافی برای تغذیه وجود خواهد داشت. با توجه به اینکه سالانه حدود 83 میلیون نفر به جمعیت جهان اضافه می‌شود، انتظار می‌رود روند افزایشی در اندازه جمعیت ادامه یابد، حتی با فرض اینکه سطح باروری همچنان کاهش یابد.

با این حال، افزایش مداوم در تعداد نفرات جهانی و نیاز به منابع غذایی بیشتر برای تغذیه این جمعیت افزایش یافته است. این تغییرات در جمعیت جهانی نیازمند توجه و تلاش‌های بیشتر برای تأمین منابع غذایی و مدیریت منابع طبیعی است.

ادامه رشد جمعیت و مصرف به این معنی است که تقاضای جهانی برای غذا حداقل تا 50 سال دیگر افزایش خواهد یافت. این افزایش تقاضا نه تنها به دلیل رشد جمعیت است بلکه به دلیل افزایش سطح زندگی و ارزش‌های غذایی نیز می‌رسد.

یک رابطه اصلی این کاهش در رشد جمعیت افزایش ثروت است و با قدرت خرید بالاتر، مصرف بیشتر و تقاضای بیشتر برای غذا به وجود می‌آید که همگی به سیستم عرضه غذا فشار می‌آورند. در عین حال، کشاورزان رقابت بیشتری را برای زمین، آب و انرژی تجربه می‌کنند و نیاز به مهار بسیاری از اثرات منفی تولید مواد غذایی بر محیط زیست، به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود. اثرات تغییرات آب و هوایی یک تهدید بیشتر است.

اما جهان می‌تواند غذای بیشتری تولید کند و اطمینان حاصل کند که از آن ابه طور کارآمدتر و عادلانه است.
اهمیت دیجیتالی شدن برای بخش کشاورزی افزایش یافته است و از طریق مفاهیمی مانند کشاورزی هوشمند(SF)، کشاورزی دقیق(PF) توصیف می‌شود که در همین راستا کشاورزی دقیق به عنوان یک راه‌حل امیدوار کننده برای صنعت کشاورزی به منظور تولید غذایی بیشتر تا حد امکان کارآمد می‌باشد.

کشاورزی دقیق چیست؟

یک استراتژی مدیریت کشاورزی مبتنی بر مشاهده، اندازه‌گیری و پاسخ به تغییرات زمانی و مکانی برای بهبود پایداری تولید کشاورزی است و اغلب از فناوری‌هایی مانند(سیستم اطلاعات جغرافیایی، سیستم موقعیت‌یابی جهانی، سنجش از راه دور و …) برای خودکارسازی عملیات کشاورزی، بهبود تشخیص، تصمیم‌گیری یا انجام آن‌ها استفاده می‌کند.

اهداف کشاورزی دقیق

انواع فناوری‌های کشاورزی

تاثیر کشاورزی دقیق بر تامین مواد غذایی

کشاورزی دقیق با اتخاذ تصمیم‌های درست مدیریتی سبب افزایش عملکرد و کاهش هزینه‌ها می‌شود . از سوی دیگر با کاهش مصرف سموم ،علف‌کش‌ها و کودهای شیمیایی باعث بهبود محیط زیست و بالارفتن کیفیت خاک خواهد شد و همچنین، با بالابردن کیفیت محصولات، خطرات و بیماری‌های مرتبط با کشاورزی کاهش می‌یابد.

در سطح یک مزرعه کوچک، کشاورزان با متغییرهای مختلفی روبه‌رو هستند. تفاوت ویژگی‌های خاک و نیازهای گیاهان بخش‌های مختلف در سطح مزرعه نیازمند مدیریت متغییر و مناسب با هر بخش مزرعه است.
برای این منظور، استفاده از تکنولوژی‌های کشاورزی دقیق می‌تواند به بهبود مدیریت مزرعه کمک کند.

برای مثال، با استفاده از سیستم‌های نقشه‌برداری جغرافیایی (GIS) و تکنولوژی‌های دیجیتال مانند تصویربرداری ماهواره‌ای از زمین، می‌توان مزرعه را به بخش‌های مختلف تقسیم کرد و بر اساس ویژگی‌های مختلف هر بخش، تصمیمات مدیریتی مناسب را اتخاذ کرد. این روش به کشاورزان امکان می‌دهد تا با دقت بیشتری مقدار ورودی‌های مختلف مانند مقدار بذر، سم، کود و عمق کاشت را بر اساس نیازهای مختلف هر بخش از مزرعه تنظیم کنند.

با استفاده از تکنولوژی‌های مانند تکنیک‌های نرخ متغیر (VRT)، کشاورزان می‌توانند مواد مغذی، شیمیایی و بذر را به بخش‌های مختلف مزرعه بر اساس نیازهای آن‌ها اعمال کنند. این روش به کاهش هرزگری مواد شیمیایی و کودهای شیمیایی کمک می‌کند و باعث بهبود محیط زیست و افزایش کیفیت خاک می‌شود. همچنین، با بالابردن کیفیت محصولات، خطرات و بیماری‌های مرتبط با کشاورزی کاهش می‌یابد.

در نهایت، کشاورزی دقیق با استفاده از تکنولوژی‌های مدرن ، می‌تواند به بهبود عملکرد و کاهش هزینه‌ها در کشاورزی کمک کند. این رویکرد با توجه به نیازهای مختلف خاک و گیاهان در سطح مزرعه، مدیریت متغییر و مناسب را امکان‌پذیر می‌کند و به کشاورزان امکان می‌دهد تا با دقت بیشتری مقدار ورودی‌های مختلف را بر اساس نیازهای مختلف هر بخش از مزرعه تنظیم کنند.
با ادامه رشد جمعیت جهان، تضمین امنیت غذایی به طور فزاینده ای چالش برانگیز می شود. این یک راه حل امیدوارکننده با به حداکثر رساندن بازده و به حداقل رساندن ضرر ارائه می دهد.

با تولید مواد غذایی بیشتر با منابع کمتر، شیوه های دقیق به تامین مواد غذایی پایدارتر، به ویژه در مناطق مستعد کمبود مواد غذایی کمک می کند. سازمان خواربار و کشاورزی (FAO) تاکید می کند که تقریباً 33 درصد از کل مواد غذایی تولید شده از بین می رود یا هدر می رود.

پتانسیل افزایش کارایی و کاهش ضایعات می تواند نقش مهمی در پر کردن این شکاف داشته باشد. علاوه بر این، تلفات پس از برداشت را کاهش می دهد. با شناسایی و پرداختن به مسائلی مانند هجوم آفات یا شیوع بیماری در زمان واقعی، کشاورزان می توانند قبل از وقوع خسارات قابل توجه مداخله کنند. این نه تنها باعث صرفه جویی در منابع می شود، بلکه تامین پایدار مواد غذایی برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد را تضمین می کند.